كشورهاي عضو سازمان ملل و آژانسهاي تخصصي آن به ارائه راهنماييها و اتخاذ تصميماتي در جلسات سالانه و دورهاي خود ميپردازند. ادارهكنندگان جلسات از مجمع عمومي، شوراي اقتصادي و اجتماعي و شوراي امنيت و حتي همتايان اين مجامع در ساير نهادهاي وابسته به سازمان ملل هستند. مثلاً مجمع بهداشت جهاني و هيئت اجرايي بر سازمان بهداشت جهاني نظارت ميكنند.
وقتي مسئله مهمي بروز كند مجمع عمومي با برگزاري گردهمايي بينالمللي توجه جهانيان را به آن جلب كرده و دربارهٔ نوع اقدام اجماع جهاني براي همكاري را بدست ميآورد. از جمله اين مسايل ميتوانيم به موارد زير اشاره كنيم:
مقر اروپايي سازمان ملل در ژنو - سوئيس
كنفرانس سازمان ملل در مورد محيط زيست و توسعه) كنفرانس زمين) در ريودو ژانيرو برزيل در ژوئن ۱۹۹۲ كه به تشكيل كميسيون توسعه پايدار انجاميد تا نتايج كار در دستور جلسه ۲۱ يا همان متن نهايي توافق بين دولتها در UNCEDرا پيگيري نمايد.
كنفرانس بينالمللي جمعيت و توسعه در قاهره مصر در سپتامبر ۱۹۹۴ كه به تصويب برنامه عملكرد در جهت حل چالشهاي روابط جمعيت و توسعه در ۲۰ سال آينده منجر شد.
كنفرانس چهارم جهاني زنان در پكن، چين در سپتامبر ۱۹۹۵ كه خواستار تسريع اجراي توافقنامههاي تاريخي كنفرانس سوم جهاني زنان شد.
كنفرانس دوم سازمان ملل در مورد مناطق مسكوني كه در ژوئن ۱۹۹۶ در استانبول تركيه كه مسائل مربوط به توسعه اسكان بشر و مديريت آن در قرن ۲۱ را بررسي كرد.
كشورهاي عضو سازمان ملل و آژانسهاي تخصصي آن به ارائه راهنماييها و اتخاذ تصميماتي در جلسات سالانه و دورهاي خود ميپردازند. ادارهكنندگان جلسات از مجمع عمومي، شوراي اقتصادي و اجتماعي و شوراي امنيت و حتي همتايان اين مجامع در ساير نهادهاي وابسته به سازمان ملل هستند. مثلاً مجمع بهداشت جهاني و هيئت اجرايي بر سازمان بهداشت جهاني نظارت ميكنند.
وقتي مسئله مهمي بروز كند مجمع عمومي با برگزاري گردهمايي بينالمللي توجه جهانيان را به آن جلب كرده و دربارهٔ نوع اقدام اجماع جهاني براي همكاري را بدست ميآورد. از جمله اين مسايل ميتوانيم به موارد زير اشاره كنيم:
مقر اروپايي سازمان ملل در ژنو - سوئيس
كنفرانس سازمان ملل در مورد محيط زيست و توسعه) كنفرانس زمين) در ريودو ژانيرو برزيل در ژوئن ۱۹۹۲ كه به تشكيل كميسيون توسعه پايدار انجاميد تا نتايج كار در دستور جلسه ۲۱ يا همان متن نهايي توافق بين دولتها در UNCEDرا پيگيري نمايد.
كنفرانس بينالمللي جمعيت و توسعه در قاهره مصر در سپتامبر ۱۹۹۴ كه به تصويب برنامه عملكرد در جهت حل چالشهاي روابط جمعيت و توسعه در ۲۰ سال آينده منجر شد.
كنفرانس چهارم جهاني زنان در پكن، چين در سپتامبر ۱۹۹۵ كه خواستار تسريع اجراي توافقنامههاي تاريخي كنفرانس سوم جهاني زنان شد.
كنفرانس دوم سازمان ملل در مورد مناطق مسكوني كه در ژوئن ۱۹۹۶ در استانبول تركيه كه مسائل مربوط به توسعه اسكان بشر و مديريت آن در قرن ۲۱ را بررسي كرد.